Senfoni

Senfoni

Senfoni genellikle geniş tutulmuş birkaç bölümü olan ve senfonik orkestranın bütün ya da bir bölüğünün (yaylı çalgılar senfonisi, oda senfonisi) olanaklarını kullanan bir eserdir.

Senfoniyi ilk önce sinfonia dan ayrı olarak ele almak gerekmektedir. Sinfonianın senfoni üzerinde bir etkisi olmuşsa da bu o kadar büyük değildir. Senfoniler genel olarak sonatlara’ benzetilir, bir açıdan bu doğrudur çalınan müzik sonatlara benzese de yapı açısından senfoni ve sonat tamamen farklı yerlerde bulunurlar.

Senfoninin Klasik Dönemde (1800’ler) hemen hemen aynı zamanlarda İtalya, Almanya, Fransa, İngiltere ve Avusturya ‘da ortaya çıkmıştır.

İlk önemli senfoniler Bach’ın ve Mozart’ın dır, Bu senfonilerin yapısı genellikle şöyledir;

I. Kısa Bir Girişle Allegro veya Andante-Allegro

II. Andante veya Adagio

III. Menuetto ve Trio

IV. Finale (Allegro veya Presto)

Senfoni Bach ve Mozart ile ortaya çıkmış Beethoven ve Wagner ile dağa da gelişmiştir.

İzlenimciler senfonilere pek bakmasa da 20.yy.da bu tür yeniden geçerlilik kazanmıştır

Bir senfoninin ortalama süresi yarım saat (30 dakika)tır. Fakat ilk senfonilerin bazıları yaklaşık 15 dakikaydı. Romantik dönemde senfoninin süresi 40-50 dakikaya ulaşırken Mahler'in 3. senfonisi ile doruk noktasına çıktı (90 dakika).

Romantik senfonilerin klasik senfonilerden farkları şunlardır:

o Süre kısıtlaması yoktur.

o Senfoni 4 bölümden az veya çok bölüme sahip olabilir.

o Senfoni belli bir program izleyebilir (bu programın etrafında dönebilir).

o Senfoni, orkestra ve koro için de yazılabilir.

Beethoven, romantik senfoni bestecileri için ana kalıp, yol göstericidir. Beethoven’in 3. senfonisi (Eroica) ilk uzun senfonisidir. 6. Senfonisi (Pastoral) ilk programlı senfonidir. 9. Senfoni ise yarım saatlik son bölümü ile seçkinleşmiştir (bir senfonideki ilk korolu bölüm). Özellikle Brahms ve Mahler, Beethoven stilini en çok önemsemiş bestecilerdir.

Ludwig van Beethoven - Symphony No. 9 in D minor 'Choral', Op. 125

|